Ζωή σαν parking....

Κάποιες στιγμές μας στη ζωή είναι σαν το Parking, 

Σε όλους μας έχει τύχει να ψάχνουμε απεγνωσμένα για μια θέση να παρκάρουμε το αυτοκίνητο μας και να μην βρίσκουμε πουθενά....Η τελικά να βρούμε αλλά αυτή η θέση να είναι πολύ πιο μακριά απ 'τον τελικό μας προορισμό... Είναι όπως όταν αναζητάμε κάτι στη ζωή μας, τόσο επίμονα και αυτό το κάτι να μην το βρίσκουμε και επίσης αντί να το πλησιάζουμε αντιθέτως να απομακρύνεται όλο και περισσότερο... Υπάρχει φυσικά και η περίπτωση να βρούμε αυτό το κάτι κάποια στιγμή-η τουλάχιστον έτσι να νομίζουμε-αλλά ..... Σίγουρα  θα υπάρχουν κάποια αλλά....... Κανόνας? Δεν ξέρω....

Και τέλος ίσως και το πιο απογοητευτικό απ' όλα είναι όταν μετά από ένα εξαντλητικό, συνεχές και ορισμένες φορές επίπονο ταξίδι, συναντάς επιτέλους αυτό το κάτι που τόσο ευλαβικά και παθιασμένα αναζητούσες μια ζωή, σαν ορκισμένος μισθοφόρος εκτελεστής........ Και την τελευταία στιγμή πριν το αγγίξεις να συνειδητοποιείς ότι αυτό το κάτι είναι ήδη κάποιου άλλου ..... Ακριβώς όπως όταν έχεις αργήσει στο προγραμματισμένο σου ραντεβού και οδηγάς  προσευχόμενος να βρεις μια θέση να παρκάρεις , έχοντας ήδη κάνει εκατό κύκλους,εχει ανάψει το περιβόητο "λαμπάκι", έχουν σπάσει τα νεύρα σου και ξαφνικά στα δέκα μέτρα παρατηρείς μια κενή θέση..... Είσαι τόσο συγκινημένος που δεν το πιστεύεις και μετά βίας συγκρατείς τα δάκρυα σου κατευθυνόμενος προς την θέση- αντικείμενο του πόθου-ευχαριστώντας τον Θεό και τους αγίους γενικότερα που άκουσαν τις επικλήσεις σου....

Εκεί  λοιπόν που τα βάσανά σου μοιάζουν να έχουν τελειώσει... πετάγεται ένα smart που καραδοκούσε και παρκάρει με τη "μούρη" κιόλας στη μέχρι πριν λίγο, προορισμένη για εσένα θέση....., 

Συμπέρασμα: Όσο και αν θες κάτι και ενδεχομένως να το αξίζεις, να θυμάσαι ότι πάντα θα υπάρχει και κάποιος  "εξυπνότερος" που καραδοκεί........